Ne mutlu sizlere, mübarek olsun, selam olsun…

Ne yazacağımı bilemiyorum aslında. Gözlerim dolu dolu gezdim sergiyi.

İnandıkları değerler uğruna her türlü riski göze alanlara denilecek tek şey “Ne mutlu sizlere…Mübarek olsun…Selam olsun…” Bu kutlu tarihte gezinirken o yokluk, o çile; o ızdırapta bir yükseliş, bir onur, bir şeref, bir asalet var… Bir temizlik, bir nur var. Onlara acımak ne demek. Onlara ne mutlu. Ben kendime, kendimize acıyorum. Ben şu günün gençliğine, şu günün insanlığına acıyorum. Hedefimizi ve istikametimizi kaybettik galiba. Kiralanan hırkayla ısınan bir güzide insan ve gardroplara sığdıramadığımız kıyafetlerimizle biz zavallılar güruhu…

Önce Allah’tan sonra peygamberimizden ve sonra siz tüm onurlu insanlardan özür diliyorum. Af diliyorum. Bağışlayın…

Nevin Dilmen / 30.05.2010