Elişi kâğıdından bir iki parça da yeter

Bir kalem, bir parça kâğıt… Elişi kâğıdından bir iki parça da yeter. Mekân ise hiç fark etmez. Dağbaşı da olur, zindan duvarlarının arası da. Önemli olan müellifinin nerede olduğu değil, nereye baktığı ve neler gördüğü. Filozofların boğulduğu yerlerden ayağı bile ıslanmadan geçen bir kalem sahibinin, Otuz Birinci Sözdeki “ene” bahsine yazdığı haşiye ile Otuzuncu Sözün en sonuna eklediği satırlar. Her iki not da, Üstadın el yazısıyla yazıldıktan sonra şamlı Hafız Tevfik tarafından yine elişi kâğıtlarına temize çekilmiş ve Üstadın tashihinden geçmiş.

Alttaki küçük resimlerde kâğıt parçalarının diğer yüzleri görülüyor.